ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΓΑΝΤΙ/THE GOLDEN GLOVE | ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ

Αμβούργο, δεκαετία του ‘70. Ο Φριτς «Φίτε» Χόνκα, ένας αξιολύπητος άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο, περνάει τις νύχτες του μεθώντας στο καταγώγιο «Το Χρυσό Γάντι» και κυνηγώντας μοναχικές γυναίκες για λίγη συντροφιά. Κανείς από τους θαμώνες δεν μπορεί να υποψιαστεί ότι ο φαινομενικά άκακος “Φίτε” είναι στην πραγματικότητα ένα τέρας...

Μπροστά στο “The Golden Glove”/”Το Χρυσό Γάντι” του Φατίχ Ακίν, “Tο Σπίτι Που Έχτισε ο Τζακ” του Λαρς Φον Τρίερ φαντάζει σχεδόν σαν οικογενειακή κομεντί: Ο Τουρκογερμανός σκηνοθέτης, που δύο χρόνια πριν μας καθήλωσε με το “In The Fade”/”Μαζί ή Τίποτα”, επιστρέφει με μια ταινία που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Χάις Στρουνκ για τον κατά συρροή δολοφόνο στο Μόναχο των 70'ς Φριτς Χόνκα, έναν τύπο που, όπως πολύ πετυχημένα γράφτηκε κάπου, μοιάζει να βγήκε από το Άιζενγκαρντ του “Πολέμου των Δαχτυλιδιών”: Ένα ον χωρίς ψυχή, που πίνει και σκοτώνει σαν να είναι ένα και το αυτό, που κομματιάζει τα θύματα του, γηραιές πόρνες, και κρύβει τα μέλη τους σε διάφορα μέρη της σοφίτας του, όλο αυτό μέχρι που η οικογένεια των Ελλήνων που μένει από κάτω βάζει κατά λάθος φωτιά στο κτίριο κι έτσι αποκαλύπτονται τα εγκλήματα του (παίζει ο κολλητός του Ακίν, Αδάμ Μπουσδούκος, ο θείος του οποίου ήταν ο πραγματικός γείτονας του Φριτζ!). Μια ταινία τόσο αποκρουστική στη θέαση της, που σχεδόν σου “μυρίζει”, αλλά και που αποδίδει με ανατριχιαστική πειθώ την ατμόσφαιρα της decadence στη μεταπολεμική Γερμανία.

Με αφορμή τη συμμετοχή του “The Golden Glove” στην 69η Berlinale, ο Φατίχ Ακίν μάς έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη, στην οποία μίλησε για τον πρωταγωνιστή της ταινίας του, για τον αληθινό Φριτς Χόνκα, και για το ότι καμιά φορά πρέπει να κοιτάξεις κατάματα το κακό για να πετύχεις αυτό που θέλεις.

Το Σπίτι που Έχτισε ο Φριτς
Προσπάθησα να μείνω όσο το δυνατόν πιο πιστός στο βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Ο συγγραφέας βασίστηκε, πριν από μένα, στα αστυνομικά δελτία, οπότε ήταν πολύ ακριβής στις περιγραφές του. Η πραγματικότητα ήταν τελείως τρελή, gore. Κάτι που δεν μπορείς να καταλάβεις.

Το ταλέντο κάνει θαύματα
Για την “αυθεντικότητα” της ταινίας χρωστάω πολλά στον καταπληκτικό πρωταγωνιστή μου, Γιόνας Ντάσλερ. Κάθε μέρα στεκόταν για ώρες γι' αυτό το μακιγιάζ που τον μεταμόρφωνε κυριολεκτικά σε κάτι άλλο. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Ήταν πολύ δύσκολο εγχείρημα, αλλά εκείνος τα κατάφερε περίφημα.

Αν κοιτάξεις για πολλή ώρα την άβυσσο, στο τέλος και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα
Με ενδιέφερε πολύ αυτό το πρότζεκτ. Ήταν μια πρόκληση. Έπρεπε να δω αν μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε όλες τις δουλειές μου έχω μια τάση που πάει προς τα εκεί, το νιχιλιστικό στοιχείο. Ίσως επειδή θέλω να βλέπω τη ζωή θετικά – αλλά, για να το κάνω αυτό, πρέπει ίσως πρώτα να κοιτάξω την άβυσσο κατάματα.

Στην ταινία δεν απεικονίζεται το από πού προήλθε αυτός ο άνθρωπος, το πώς έπεσε θύμα βιασμού και εξευτελισμών ως παιδί. Δεν ήθελα να αποζητήσω μια αιτία για τις κτηνωδίες του. Το τρομακτικό με τον Φριτς Χόνκα ήταν ότι δεν μπορείς να βρεις δικαιολογία για τις πράξεις του. Θα ήταν πολύ βολικό.